tag:blogger.com,1999:blog-8455176010945478802024-03-12T19:27:31.388-07:00terrapinSocrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.comBlogger62125tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-79437238055971384892011-06-30T06:13:00.000-07:002011-06-30T06:14:28.610-07:00ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΠΡΟΣ ΠΟΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ;<p class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" ><br /></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:"Times New Roman"">Το βράδυ της προπερασμένης Δευτέρας, 13 Ιουνίου, γιορτής του Αγίου Πνεύματος, παρακολούθησα την τακτική εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη ‘Ανατροπή’. Καλεσμένοι τέσσερα πρόσωπα-κλειδιά της πολιτικής μας ζωής, ο κ. Πεταλωτής, ο κ. Μιχελάκης, η κ. Κανέλλη, και ο κ. Δημαράς.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:"Times New Roman"">Παρακολούθησα πολύ προσεκτικά την εκπομπή και, όπως είναι φυσικό, κάθε λόγος, κάθε συλλογισμός, και κάθε αντίδραση όλων των συνομιλητών προκαλούσε μέσα μου αυτόματα σκέψεις, κρίσεις, απαντήσεις.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:"Times New Roman"">Θα ήθελα να σχολιάσω μερικές μόνο από τις παρατηρήσεις μου.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:"Times New Roman""><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt;text-indent:-18.0pt;mso-list:l0 level1 lfo1; tab-stops:list 36.0pt"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:"Times New Roman""><span style="mso-list:Ignore">1.<span style="font:7.0pt "Times New Roman""> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="LTR"><span style="font-family:"Times New Roman"">Ο κ. Πεταλωτής ερωτήθηκε κάποια στιγμή για τις πλατείες των αγανακτισμένων πολιτών και τις προθέσεις του Πασόκ και είπε το καταπληκτικό ‘θα κάνουμε αλλαγές, αλλά όχι υ π ό τ η ν π ί ε σ η τ η ς π λ α τ ε ί α ς.’<o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:18.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Οι πλατείες σ’ολόκληρη την Ελλάδα είναι οι χιλιάδες άνθρωποι που εδώ και δύο εβδομάδες διαμαρτύρονται, ως επί το πλείστον, ειρηνικά και όμορφα και με λόγο εξαιρετικό για μια πολύχρονη πολιτική που έχει παταγωδώς αποτύχει, για πολιτικές ενέργειες που του δημιουργούν όλο και περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα, για διαφθορά, ανικανότητα, αδικία, ανεντιμότητα, και απώλεια κάθε στοιχειώδους ντροπής. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:18.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Και δεν μιλούμε για λίγους ανθρώπους, αλλά για πολλούς, πάρα πολλούς. Και ακόμα περισσότερο για νέα παιδιά που, επαναλαμβάνω, μιλούν όμορφα, συγκροτημένα, με επιχειρήματα, με λόγο εξαιρετικό, νηφάλιο, έξυπνο και ισορροπημένο. Για πολίτες χωρίς κομματικούς και άλλους φανατισμούς, για ανθρώπους που ζητούν να είναι πολύτιμες ατομικές συνειδήσεις, και όχι πιόνια και μονάδες ανταλλαγής. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:18.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Τι είναι ο κ. Πεταλωτής και ολόκληρη η κυβέρνηση; Αντιπρόσωποι είναι του λαού. Τον λαό και τους πολίτες υπηρετούν και κύριο μέλημά τους είναι να αφουγκράζονται τη φωνή αυτού του λαού, τα αιτήματά τους και τις αγωνίες τους.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:18.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Αυτός ο λαός είναι ‘η πλατεία’. Και ο λαός δεν ‘πιέζει’. Ο λαός είναι αυτός για τον οποίο όλα θα έπρεπε να γίνονται.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:18.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Θα περίμενα από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και από όλους εν γένει τους πολιτικούς να ασχολούνται με τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς, τη βούληση, και τις προτάσεις των νεαρών ειδικά πολιτών αυτής της χώρας που συχνά επιδεικνύουν πνεύμα λαμπρό και ουσιαστικό.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:18.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Να μιλήσουν καθαρά και με καλή πρόθεση οι πολιτικοί, να κάνουν αληθινό διάλογο με τον κόσμο που υποτίθεται ότι υπηρετούν, να γίνουν δημιουργικές ανταλλαγές, να παρουσιαστούν καινούργιες λύσεις.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:18.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Μήπως ζητάω πολλά σε μια εποχή και μια κοινωνία που τα περισσότερα γίνονται εν κρυπτω και ερήμην των πολιτών;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:18.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman""><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt;text-indent:-18.0pt;mso-list:l0 level1 lfo1; tab-stops:list 36.0pt"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:"Times New Roman""><span style="mso-list:Ignore">2.<span style="font:7.0pt "Times New Roman""> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="LTR"><span style="font-family:"Times New Roman"">Οι δύο εκπρόσωποι των δύο μεγάλων κομμάτων στο μεγαλύτερο μέρος της εκπομπής επιδόθηκαν σε κοκορομαχίες. Ποιος θα επιβληθεί πάνω σε ποιον, ποιος θα επιβάλλει τις ιδέες του και τα προγράμματά του, ποιος θα νικήσει λες και μονομαχούσαν για το τεράστιο βραβείο. Το βρώμικο βραβείο της εξουσίας. <o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Τι να πρωτοπεί κανείς γι αυτό το αξιοθρήνητο θέαμα;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Η χώρα βρίσκεται μέσα σ’αυτή τη φοβερή δίνη και αυτοί συμπεριφέρονται όπως πάντα, όπως έχουνε κάνει δεκαετίες τώρα. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Λες και δεν έχει συμβεί απολύτως τίποτα.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Το πλοίο καταποντίζεται και το πλήρωμα διαπληκτίζεται για το ποιος θα κάνει κουμάντο ενόσω οι επιβάτες χάνονται στη θάλασσα..<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Δεν θα καταλάβουνε ποτέ ότι ο ρόλος τους είναι να μιλήσουν αληθινά, να κάνουν ισότιμο διάλογο, να αναγνωρίσουν τα επιχειρήματα του απέναντι συνομιλητή, να περιορίσουν τον άκρατο εγωκεντρισμό τους, να έχουν από την αρχή τη διάθεση να ψηλαφήσουν μαζί το πρόβλημα, ο μόνος αντίπαλος να είναι το πρόβλημα, να αναγνωρίζονται εκατέρωθεν τα μερικά δίκαια, να ενώνουν τις δυνάμεις τους για να βρούνε την καλύτερη λύση;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Ο κόσμος θέλει να βλέπει τους πολιτικούς του να συμπεριφέρονται ώριμα, ψύχραιμα, όμορφα. Για να έχουν κύρος και αποτελεσματικότητα.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Δεν θέλει να τους βλέπει να μιλούν απότομα και σπασμωδικά, δεν θέλει να τους βλέπει με το έτσι θέλω να προσπαθούν να περάσουν τις απόψεις τους, δεν θέλει να τους βλέπει και να τους οικτίρει.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Πραγματικά αναρωτιέμαι. Δεν παρακολουθούν κάποια στιγμή αργότερα τις εκπομπές στις οποίες έλαβαν μέρος;…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman""><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt;text-indent:-18.0pt;mso-list:l0 level1 lfo1; tab-stops:list 36.0pt"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:"Times New Roman""><span style="mso-list:Ignore">3.<span style="font:7.0pt "Times New Roman""> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="LTR"><span style="font-family:"Times New Roman"">Ο κ. Πρετεντέρης θα πρέπει να προσέχει λίγο περισσότερο. Μιλάει ειρωνικά και απαξιωτικά για πολύ σοβαρά ζητήματα που αφορούν κυρίως τους πολίτες αυτής της χώρας, τις σημερινές διεκδικήσεις τους, τους αγώνες τους, και τη στάση που κράτησαν τα προηγούμενα χρόνια όταν εν αγνοία τους διεφθαρμένα πρόσωπα και κρυψίνοες πολιτικές τους οδηγούσαν μαθηματικά στη σημερινή κατάσταση. Γιατί γι αυτό ψηφίζουν οι πολίτες τους πολιτικούς τους και γι αυτό ζ η τ ο ύ ν οι πολιτικοί την ψήφο των πολιτών. Για να παίρνουν τις ορθές αποφάσεις και να είναι υπεύθυνοι γι αυτές. Χρειάζεται τεράστια ικανότητα και ευφυΐα για να το κάνεις. Αλλά αν ζητάς από έναν ολόκληρο λαό να σε εμπιστευθεί για να τον οδηγήσεις, οφείλεις να τις έχεις αυτές τις ιδιότητες και πολλές περισσότερο. Αλλιώς κάθεσαι σπίτι σου και δεν απασχολείς το εκλογικό σώμα και το έθνος με τη δήθεν καλύτερη από άλλους δυνατότητά σου να κυβερνήσεις.<span style="mso-spacerun:yes"> </span>Ήταν πολλοί οι Έλληνες που όλα αυτά τα χρόνια της απάτης, ζούσαν δίκαια και με αξιοπρέπεια, απολύτως μέσα στα πλαίσια που όριζαν οι νόμοι και το Σύνταγμα και η ευπρέπεια. Και δεν ‘φάγαν’ τίποτα, παρά μόνο ζούσαν σύμφωνα με τις δυνατότητες που τους παρείχε η πολιτεία και το κράτος..<o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt;text-indent:-18.0pt;mso-list:l0 level1 lfo1; tab-stops:list 36.0pt"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:"Times New Roman""><span style="mso-list:Ignore">4.<span style="font:7.0pt "Times New Roman""> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="LTR"><span style="font-family:"Times New Roman"">Η κ. Κανέλλη ήταν πρότυπο ακροάτριας στην αρχή της εκπομπής. Σοβαρή παρακολουθούσε πολύ προσεκτικά τις τοποθετήσεις των υπόλοιπων καλεσμένων, και όταν πήρε αργότερα τον λόγο είπε γελώντας ότι ορίστε, παρά τη φήμη της δεν διέκοψε κανέναν ομιλητή και ήταν ‘τύπος και υπογραμμός’. Μετά, στη μεγάλη ζέση της συνομιλίας παρασύρθηκε πάλι, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον εαυτό της, διέκοπτε συχνά, παρενέβαινε, έπρεπε να εκφράσει χωρίς καμία καθυστέρηση τη διαφωνία της, να αγανακτήσει, να επιβληθεί, να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Αλλά έτσι είναι η Λιάνα. Γεμάτη πάθος, ελκυστική, εκρηκτική…<o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt;text-indent:-18.0pt;mso-list:l0 level1 lfo1; tab-stops:list 36.0pt"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:"Times New Roman""><span style="mso-list:Ignore">5.<span style="font:7.0pt "Times New Roman""> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="LTR"><span style="font-family:"Times New Roman"">Έχουμε πολλά εθνικά ελαττώματα. Πάρα πολλά. Ένα από αυτά κατέδειξε για άλλη μια φορά, όπως συμβαίνει στις περισσότερες εκπομπές αυτού του τύπου ,και η ‘Ανατροπή’ περί ου ο λόγος. Αναφέρομαι <span style="mso-spacerun:yes"> </span>στον τρόπο που συνομιλούμε. Μιλούμε όλοι μαζί, δεν ακούμε τον άλλον, υψώνουμε την φωνή μας όσο πιο πολύ μπορούμε προσπαθώντας να σκεπάσουμε τις άλλες φωνές, δημιουργούμε ένα κομφούζιο, δεν παράγεται κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Σε μία συζήτηση, το να ξέρουμε να συζητούμε σωστά είναι το μίνιμουμ. Και δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Ακούς προσεκτικά, δεν χάνεις λέξη, παρακολουθείς τη συλλογιστική του απέναντί σου, ελέγχεις το συναίσθημα που πάει κάποιες φορές να σε πλημμυρίσει, κρατάς σημειώσεις αν χρειαστεί, και ύστερα όταν έχει ολοκληρώσει ο συνομιλητής σου, παίρνεις το λόγο, και πατώντας πάνω στο νήμα της σκέψης του, ανασκευάζεις κάποια από τα<span style="mso-spacerun:yes"> </span>επιχειρήματά του με δικά σου επιχειρήματα, σε κάποια πράγματα μπορεί και να συμφωνείς, ολοκληρώνεις και συ με τη σειρά σου και ούτω καθεξής. Με καλή διάθεση, σεβασμό προς τον άλλον και τις απόψεις του, επιθυμία κοινή για διερεύνηση της αλήθειας και μόνο. Δεν είμαστε αντίπαλοι. Αντίπαλος είναι μόνο το κομμάτι εκείνο της πραγματικότητας που μαζί θέλουμε να αναγνωρίσουμε και να αναμορφώσουμε. Σίγουρα θα γίνουν και παρεκτροπές σε μία μακριά συζήτηση. Αυτό ας είναι, όμως, μια εξαίρεση<span style="mso-spacerun:yes"> </span>που δέον να παρέρχεται γρήγορα. Τα πολιτικά και οικονομικά θέματα είναι δύσκολα. Κανείς μας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει το απόλυτο δίκαιο..<o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt;text-indent:-18.0pt;mso-list:l0 level1 lfo1; tab-stops:list 36.0pt"><!--[if !supportLists]--><span style="font-family:"Times New Roman""><span style="mso-list:Ignore">6.<span style="font:7.0pt "Times New Roman""> </span></span></span><!--[endif]--><span dir="LTR"><span style="font-family:"Times New Roman"">Πιστεύω πως ο κ. Δημαράς μίλησε πάρα πολύ καλά. Με μετριοπάθεια και με σύνεση. Μπορούσες να διακρίνεις ότι ο σκοπός του δεν ήταν να αποδείξει ότι είναι ο παντογνώστης που τα ξέρει όλα και ότι οι θέσεις του είναι αδιάσειστες, δεν ήταν απόλυτος και πεισματικά προσκολλημένος σ’αυτές, εξέφραζε περισσότερο τον προβληματισμό του, η όλη του στάση και ο τρόπος ομιλίας του έδειχναν έναν άνθρωπο που τον απασχολούν γνήσια τα προβλήματα του κόσμου και της κοινωνίας, που ψάχνει να βρει λύσεις, και που συζητά με περίσκεψη, καλή προαίρεση, και ευρύ πνεύμα τις λύσεις αυτές..<o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:"Times New Roman""><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Παρακολουθώντας τις πολιτικές εκπομπές της τηλεόρασης, καθώς επίσης και τις ομιλίες των βουλευτών στη Βουλή έχει κανείς την αίσθηση ότι άλλο πράγμα είναι η τηλεόραση, η Βουλή, τα κόμματα και οι δημοσιογράφοι και άλλο πράγμα οι πολίτες και η κοινωνία.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Οι πολίτες αυτής της χώρας είναι σα να μην υπάρχουμε. Σπάνια αναφέρονται σε μας, το λαϊκό αίσθημα είναι γι αυτούς ελάσσονος σημασίας, δεν λαμβάνονται υπόψη ούτε οι σκέψεις μας, ούτε οι προτάσεις μας , ούτε οι διαμαρτυρίες μας. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">Αυτό είναι μια πολύ επικίνδυνη και σχεδόν παρανοϊκή αποσύνδεση. Και η δημοκρατία χάνει έτσι εντελώς το νόημά της.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman"">…………………………………………………………………….. <span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:18.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman""><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:18.0pt"><span style="font-family:"Times New Roman""><span style="mso-spacerun:yes"> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:"Times New Roman""><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:"Times New Roman""><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span><o:p></o:p></span></p>Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-64854573687742087372010-07-09T01:45:00.000-07:002010-07-09T01:47:07.024-07:00Με Ειρήνη και Αταραξία<!--StartFragment--> <p class="MsoNormal" align="center" style="text-align:center"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 19px; "> </span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Παίρνει το μάτι μου μια μαύρη οικολογική σακουλίτσα στην κρεμάστρα του δωματίου. Πάνω της με άσπρα γράμματα γράφει: <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Στο ΚΠΕ Έδεσσας<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><span style="mso-spacerun: yes"> </span>αγγίΖΟΥΜΕ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><span style="mso-spacerun: yes"> </span>μυρίΖΟΥΜΕ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><span style="mso-spacerun: yes"> </span>γνωρίΖΟΥΜΕ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><span style="mso-spacerun: yes"> </span>παίΖΟΥΜΕ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><span style="mso-spacerun: yes"> </span>αλλάΖΟΥΜΕ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">…………ΖΟΥΜΕ!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Στάθηκα μια στιγμή και σκέφτηκα.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Ναι!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω αγγίξει!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Ναι!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω μυρίσει!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Ναι!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω γνωρίσει!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Ναι!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω παίξει!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Ναι!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω αλλάξει!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω, λοιπόν, ζήσει.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Σκέφτομαι κι άλλο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω κάνει κι άλλα έξω από το λογοπαίγνιο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω δημιουργήσει.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω ερωτευτεί.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω εργαστεί.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω συγκινηθεί.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Έχω βιώσει συγκλονιστικές στιγμές έκστασης που σταμάτησαν τον χρόνο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Και ναι. Δεν μπορώ να συγκρατήσω και την επόμενη φυσιολογικά σκέψη.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Φυσικά και θα ήθελα<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Να ξαναπαίξω<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Να<span style="mso-spacerun: yes"> </span>ξαναμυρίσω<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Να ξαναερωτευτώ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Να ξαναγγίξω<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">…………………..<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">ΝΑ ΞΑΝΑΖΗΣΩ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Να ζήσω πολύ ακόμα. Όσο περισσότερο γίνεται.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">100 χρόνια<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">200 χρόνια<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Ως την άκρη του χρόνου!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Αλλά κι αν ήταν να σταματούσαν όλα εδώ, δεν θα με πολυπείραζε. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Δεν είμαι αγνώμων.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Ούτε αδηφάγος πλεονέκτης.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Μια συμμαχία δυνάμεων με έφερε σ’αυτόν τον κόσμο, η ίδια συμμαχία θα με οδηγήσει πίσω στην προ της γέννησής μου κατάσταση. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Δεν έχω δικαίωμα να παραπονιέμαι. Δεν έχω δικαίωμα σε τίποτα.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt">Σε τίποτα. Και στα πάντα. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size:14.0pt"><o:p> </o:p></span></p> <!--EndFragment-->Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-24503684781634882002009-10-01T05:38:00.000-07:002009-10-01T05:42:02.333-07:00ΚΑΠΟΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ<p><br /><br />Τι λαμβάνουν υπόψη τους οι ψηφοφόροι όταν πηγαίνουν στις κάλπες;<br />Το προσωπικό τους συμφέρον;<br />Το συμφέρον της χώρας;<br />Το συμφέρον του κόμματός τους;<br /><br /><br />Κρίνουν το έργο του κόμματος που υποστηρίζουνε όταν αυτό κυβερνά και δρουν αναλόγως ή είναι πιστά σκυλιά και δεν τίθεται καθόλου θέμα διλήμματος έστω και αν με την πολιτική του έχουν οδηγηθεί σε οικονομικά και άλλα αδιέξοδα;<br />Πάσχουμε όλοι από το σύνδρομο του ‘Καγκεμούσα’;<br />Ταυτίζουμε τον εαυτό μας με το κόμμα στο οποίο ‘παραδοσιακά’ ανήκουμε;<br />Είμαστε δούλοι στις ‘ρίζες’ μας;<br />Ο φανατισμός θολώνει την κρίση μας;<br />Ή ‘μαθηματικά’ σερνόμαστε σε μια επιλογή βίαιη και εξαναγκαστική;<br />Τι θα κάνουμε, δηλαδή; Θα ψηφίσουμε κατά συνείδηση και θα παραδώσουμε όλη την εξουσία στα χέρια των αντιπάλων μας που θα ψηφίσουν σαν τα πρόβατα;<br />Πόσο, αλήθεια είμαστε παγιδευμένοι;<br /><br />Οι πολιτικοί των δύο μεγάλων κυρίως παρατάξεων στα περίφημα παράθυρα της τηλεόρασης επιρρίπτουν όλο το άδικο στους αντιπάλους τους. Αυτοί φταίνε για τα τεράστια ελλείμματα της χώρας, αυτοί τους κληρονόμησαν χάος και άδεια ταμεία, αυτοί εξαπατούν τον λαό, αυτοί λένε ψέματα στους πολίτες, αυτοί μιλάνε με γενικολογίες, αυτοί δεν έχουν πρόγραμμα και σχέδιο, αυτοί κάτι κρύβουνε, αυτοί είναι φορτωμένοι σκάνδαλα, αυτοί έχουν πελατειακές σχέσεις, αυτοί φταίνε για όλες τις αμαρτίες αυτού του κόσμου. Και από την άλλη μεριά, εμείς είμαστε οι απόλυτα καλοί, εμείς θα σώσουμε τη χώρα, εμείς θα βγάλουμε την οικονομική κρίση από το αδιέξοδο, εμείς τα έχουμε κάνει όλα τέλεια ή, εν πάσει περιπτώσει, σχεδόν τέλεια, ξέρουμε να παραδεχόμαστε και κάποια λάθη μας αλλά προχωρούμε σταθερά προς τη σωστή κατεύθυνση, εμείς είμαστε οι ωραίοι και οι έντιμοι, εμείς είμαστε οι λυτρωτές αυτού του κόσμου.<br />Ο ένας για τον άλλο. Και ο άλλος για τον ένα!<br />Είναι γελοίο. Τραγικά γελοίο.<br />Θα ακολουθήσουμε και μεις αυτήν την παράλογη στάση; Κανένας μας δεν είναι ψύχραιμος, λογικός, νηφάλιος σ’αυτή τη χώρα; Και μπορεί το στενό προσωπικό μας συμφέρον να μας τυφλώνει τόσο, μπορεί ο άκρατος εγωκεντρισμός μας να μας αφαιρεί όλες τις ισορροπημένες ψυχολογικές και πνευματικές μας ικανότητες;<br />…………………………………………………………………………<br />Πάρα πολλά ερωτήματα. Να ψάξουμε, να σκεφτούμε, να απαντήσουμε.<br />Να δούμε κάποτε τη γενική εικόνα, να κοιτάξουμε καθαρά τις άλλες συνειδήσεις, να συνεργαστούμε μαζί τους. Όχι ο ένας εναντίον του άλλου, αλλά όλοι απέναντι στο κοινό πρόβλημα, απέναντι στο δύσκολο και τραχύ πρόσωπο της ζωής.<br />Αναγνωρίζοντας τους άλλους. Απολαμβάνοντας την αναγνώρισή τους. Χωρίς υποκρισία. Με τις γλυκές και τις πικρές αλήθειες.<br />Με στόχο το καλύτερο. Για όλους.<br /><br /><br /></p>Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-52638802449668330402009-09-15T09:42:00.000-07:002009-09-15T09:48:32.660-07:00ΠΟΡΝΕΙΑΌπου συνήθως ένας άντρας κάνει έρωτα με μια γυναίκα που έχει αφήσει αλλού την συνείδησή της, την ψυχή της, την προσωπικότητά της, την ιστορία της.<br />Ένας πολύ άνοστος έρωτας.<br />Έρωτας άδειος!Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-26758093482551454132009-06-25T05:44:00.000-07:002009-06-25T05:47:52.982-07:00ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ Ή ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;Είναι ένα φιλοσοφικό ερώτημα που μας έχει όλους κάποιες φορές απασχολήσει. Νομίζω πως έχω τώρα μια αρκετά καλή απάντηση.<br />Οι άνθρωποι βασικά μοιάζουμε μεταξύ μας. Έχουμε ίδιο βιολογικό υπόβαθρο, όμοιες ή παρόμοιες ιδιότητες, όμοια συναισθήματα, παρόμοιες τάσεις.<br />Η διαφορά μας έγκειται στο β α θ μ ό κάθε ιδιότητας, κάθε συναισθήματος, κάθε τάσης.<br />Δύο άνθρωποι δηλώνουν ότι αγαπούν τη φύση ή τα βιβλία.<br />Λένε το ίδιο πράγμα; Ασφαλώς όχι.<br />Οι φράσεις ‘Αγαπώ τη φύση’, ‘Αγαπώ τα βιβλία’ είναι γενικόλογες χοντροκομμένες γλωσσικές εκφράσεις που δεν σημαίνουν και πολλά πράγματα.<br />Γιατί αν ο ένας αγαπάει τη φύση ή τα βιβλία εκατό φορές περισσότερο από τον άλλον, στο θέμα φύση ή βιβλία η διαφορά των δύο αυτών ανθρώπων είναι τεράστια, είναι αγεφύρωτη.<br />Παρόμοια παραδείγματα είναι άπειρα. Φτάνει ο καθένας από μας να ψάξει λιγάκι μέσα στον εαυτό του και στο κοντινό του περιβάλλον για να το διαπιστώσει περίτρανα.<br />Για να χρησιμοποιήσω εδώ ακόμα ένα παράδειγμα, είναι άλλο να ενδιαφέρεσαι κάπως για τον πλανήτη, άλλο να σε ενδιαφέρει η μελέτη του, και άλλο να αφιερώνεις τη ζωή σου για την προστασία του.<br />Αποκλειστικά ζήτημα βαθμού.<br />Από δω και η ασυνεννοησία μας.<br />Από δω οι συχνά πικρές μας σχέσεις.<br />Οι στριφνές, οι δύσκολες.<br />Από δω η περίεργη αδικία που προκύπτει από την άκρα, κοντόφθαλμη δικαιοσύνη.<br />Από δω τα άκριτα λάθη μιας γενικής λογικής που δεν γνωρίζει από λεπτές διακρίσεις.<br />Και από δω μια κοινωνία που δεν έχει ακόμα κατορθώσει να προστατέψει και να υποστηρίξει ψυχικά και πνευματικά τα μέλη της.<br /><br />Μια μετατόπιση βάρους και μια ομόφωνη αναγνώριση και αποδοχή της διαφοράς βαθμού των ιδιοτήτων μας και της διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας μας θα εξομάλυνε πολλές από τις διαφορές μας, θα εξαφάνιζε πολλούς από τους ψυχολογικούς ρατσισμούς μας, θα μας έκανε πιο συμπονετικούς προς τους άλλους, θα ρυθμίζαμε πολύ πιο καλά και πιο αποδοτικά τις μεταξύ μας διαπροσωπικές σχέσεις και επιτέλους η περίφημη και πολυδιαφημισμένη αγάπη θα αποκτούσε ένα αληθινό, ουσιαστικό νόημα.Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-37720025903107321542009-03-14T15:32:00.000-07:002009-03-14T15:37:26.829-07:00ΟμολογίαΕίμαι ήρεμος<br />Είμαι γαληνεμένος<br />Θα έλεγα πως είμαι 'βολεμένος'<br /><br />Αλλά έχω εξορίσει τα όνειρα.Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-70262606791149166902009-02-19T13:54:00.000-08:002009-02-19T14:08:26.963-08:00ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗΟι Αρχαίοι Έλληνες θυσιάζαν ζώα για να ικανοποιήσουν τους θεούς τους με την τσίκνα που ανέβαινε στον ουρανό όπου κατοικούσαν.Και έτσι ζαλισμένους όπως τους έβρισκαν από μεθυσμένη ευχαρίστηση, τους ζητούσαν δώρα και χάρες. Τι εύκολοι, ωραίοι θεοί, μα το Θεό!<br />Σήμερα, εμείς οι απόγονοί τους νιώθουμε οι ίδιοι θεοί εν μέσω φίλων, τσίκνας, και νοστιμιάς.<br />Εύχομαι να περάσετε ένα αξέχαστο βράδυ, παλιοί φίλοι της μπλογκόσφαιρας!Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-63326827043528479942008-06-21T05:30:00.000-07:002008-06-21T05:35:03.410-07:00Κροατία-Τουρκία.Τόσο σχεδόν κρατούν όλες οι χαρές μας. Σαν τη χαρά του έρημου προπονητή της Κροατίας.Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-60980555890807524432008-05-06T00:55:00.000-07:002008-05-06T01:36:32.332-07:00Μήνας Χρωμάτων και Ποικίλων ΑρωμάτωνΚαθημερινά περπατώ με γρήγορο ρυθμό μέσα στους δρόμους του μικρού χωριού μου, συχνά δίπλα από τα περιποιημένα σπίτια και τους όμορφους κήπους τους. Σήμερα το πρωί έφτασα σε κάπως πιο απομακρυσμένες περιοχές του και κοιτάζοντας με κάπως κριτικό μάτι τις αυλές, έκανα κάποιες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις.Είδα, λοιπόν, στην αρχή, μια αυλή γεμάτη αποκλειστικά με τριαντάφυλλα. Κόκκινα, ροζ, κίτρινα, πυκνά, αραιά, μεγάλα και μικρά. Μόνο τριαντάφυλλα. Η απέναντι αυλή ήταν γεμάτη αποκλειστικά με ψηλά, φουντωτά έλατα. Τίποτα άλλο εκτός από έλατα. Ούτε ένα για δείγμα τριαντάφυλλο. Από κει και ύστερα παρατηρούσα πολύ προσεκτικά κάθε αυλή και κάθε κήπο.Αλλού είδα ποικιλία από λουλούδια, δέντρα και φυτά, αλλού κάποια λουλούδια υπερτερούσαν, αλλού η αυλή ήταν γεμάτη αυτοκίνητα, τρακτέρ και λογιών λογιών μηχανές, αλλού δεν υπήρχε τίποτα το αξιοσημείωτο, αλλού πολλές γλάστρες με λουλούδια από θερμοκήπια. Αλλού το χορτάρι θερισμένο με επιμέλεια, αλλού κομμάτια γης απεριποίητα, αλλού σημάδια εγκατάλειψης.<br />Ποικιλία λουλουδιών, δένδρων, κήπων, σπιτιών, ανθρώπων! Αυτή είναι η πραγματική ζωή...Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-34334469244070743872008-03-24T13:41:00.000-07:002008-03-24T13:53:27.697-07:00Κεραυνοβόλος ΈρωταςΓια τους ελεύθερους.<br />Έντιμους ή μη.<br />Και για τους παντρεμμένους.<br />Τους ανέντιμους.<br />Όχι για τους άλλους παντρεμμένους.<br />Τους έντιμους. <br />Αυτοί οφείλουν να διαθέτουν αλεξικέραυνο.Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-90051224295860100632008-03-11T03:03:00.000-07:002008-03-11T03:12:19.519-07:00Ελαττώματα, αρετές ή απλές ιδιότητες;1. Η <a href="http://neda-kira.blogspot.com/">Kira</a> με προσκάλεσε να γράψω 7 ελαττώματά μου.<br />Φοβάμαι πως δεν θα το κάνω για τους επόμενους λόγους:<br />1. Αν καθίσω λίγο να σκεφτώ, ακόμα και 57 ελαττώματα μπορεί να μου βρω!<br />2. Τα ελαττώματά μου δεν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το φανταχτερό, είναι κοινότοπα και τόσο συχνά που πάρα πολλοί συνάνθρωποί μου τα μοιράζονται μαζί μου.<br />3. Τα ελαττώματά μας είναι παράξενες, απίστευτες οντότητες! Συχνά, ελαττώματα για μας, αρετές για τους άλλους. Χαρίσματα για μας, φριχτά ελαττώματα για τους άλλους. Επομένως ελαττώματα ως προς τι, ως προς ποιον;<br />4. Και τα ελαττώματα, αυτά τα μικρά, υποτίθεται, τα τετριμμένα, δεν είναι ‘το άλας της ζωής’, όπως το θέλει φίλη στο διαδίκτυο. Είναι ιδιότητες στριμμένες και αρνητικές που δυσκολεύουν την ζωή και τη δική μας και των άλλων. Η ‘κακία και η ανηθικότητα’ δεν είναι απλά ελαττώματα, και δεν αφορούν τους καθημερινούς ανθρώπους. Αναφέρονται, συνήθως, σε φανερά ή κρυφά κακοποιά και διεστραμμένα στοιχεία που από καταβολής κόσμου δυναμιτίζουν όλες τις προσπάθειες της συντριπτικής πλειοψηφίας των φυσιολογικών ανθρώπων για μια καλύτερη, σοφότερη και πιο δίκαιη ανθρωπότητα.<br />5. Τέλος, αυτό που είναι το σημαντικό είναι να συνειδητοποιούμε ολοκάθαρα τα όποια ελαττώματά μας και να τα μετριάζουμε όσο γίνεται για να προστατεύουμε, όσο είναι δυνατό, και τον εαυτό μας και τους άλλους από αυτά, τους κοντινούς μας ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα να φεσώνονται τις δικές μας ανισορροπίες. Βέβαια, οι αδυναμίες μας είναι τα αγαπημένα μας παιδιά και μας αρέσει να τα χαϊδεύουμε. Αλλά, ας μην το παρακάνουμε. <br /> <br />Ας αναφερθώ και σε ένα παράδειγμα, σε 2 ελαττώματά μου.<br />Ευγενικός και Υποχωρητικός. Πολύ, υπερβολικά, σχεδόν νοσηρά.<br />Στον βαθμό αυτό ιδιότητες αρνητικές για μένα<br />Για τους άλλους;<br />……………………………………………………………………….Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-76415417480641653672008-02-13T02:04:00.000-08:002008-02-13T02:07:26.522-08:00Η Τριανταπεντάχρονη και ο Εργατολόγος.Ο κόσμος τόχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι!Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-31378145342899004942008-02-07T12:18:00.000-08:002008-02-07T13:09:30.500-08:00Ανταπόκριση.Ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση της Κύρας καταθέτω ένα μικρό μου ποίημα και το αφιερώνω σε όλους τουςBloggers.<br /><br /><br /><br />Ο Θάνατος του Ανταγωνισμού<br /><br /><br />Δε θέλω να σου δίνω σαχ<br />Δε θέλω να σε κάνω ματ<br />Δε θέλω να νικήσω ή να χάσω<br />Δε θέλω να παίξουμε<br />Το πανάρχαιο αυτό παιχνίδι<br />Του απέραντου θριάμβου<br />Και της πλήρους εξουθένωσης<br />Κλείσε τη σκακιέρα<br />Παράμερα άφησέ την<br />Και έλα να περάσουμε καλά<br />Μαζί να χάσουμε ή να κερδίσουμε.<br /><br /><br />Απευθύνω την ίδια πρόσκληση και γω στην Πασχαλίτσα, την Tzotza, και την Demonia. Ένα ποίημα με το θέμα της όποιας αντίστασης μπορούμε να προβάλλουμε στις κακοδαιμονίες της ζωής μας.Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-21987650482058802812008-02-01T12:02:00.000-08:002008-12-10T00:47:10.784-08:00Παλιά νοσταλγικά μου τεύχη<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCtze_VkBEDU3aBjJZul1RSVWw8XoDKxcIheLHnXB20S2xbe5IFgkFoIYDafyUyM1Gvubw_faHDqwLiRCd1rHnH7m3bm9CZoS-Wk2f5OHpb96LAA9OelBEGLk0h8jbmyoKCmEnD5KPKx8/s1600-h/εξÏÏÏ Î»Î»Î¿2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5162108331395577282" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCtze_VkBEDU3aBjJZul1RSVWw8XoDKxcIheLHnXB20S2xbe5IFgkFoIYDafyUyM1Gvubw_faHDqwLiRCd1rHnH7m3bm9CZoS-Wk2f5OHpb96LAA9OelBEGLk0h8jbmyoKCmEnD5KPKx8/s400/%CE%B5%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF2.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ-3mYktn_K4hGZ36s4Y3PNdRQdYruIuwJNgi9PNEt1aQpr6VcuKBMlSlFGkdeJa_CNOiWk8nyfU_3Hj6HAHnmY72Y2sx5XKfynSKSILtyzBjnaSFTUupmyoSrAnNdCdx17FsOah-DbpU/s1600-h/ÎξÏÏÏ Î»Î»Î¿1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5162107145984603570" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ-3mYktn_K4hGZ36s4Y3PNdRQdYruIuwJNgi9PNEt1aQpr6VcuKBMlSlFGkdeJa_CNOiWk8nyfU_3Hj6HAHnmY72Y2sx5XKfynSKSILtyzBjnaSFTUupmyoSrAnNdCdx17FsOah-DbpU/s400/%CE%95%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF1.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div></div><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMs7QTRtw_CNzKFv8eL39lqM9nX-ISBuC3Vl2wJkS767ELhdnLQ1vIpsQBHlj9_a0c7HMy3eh9d4NvTOXgjmFEzLUa_gdc5y1S1bhr6LFRhwlYvVcgNReBEnlY1ZSEea9PEB2xdSCi5KE/s1600-h/εξÏÏÏ Î»Î»Î¿3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5162106222566634914" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMs7QTRtw_CNzKFv8eL39lqM9nX-ISBuC3Vl2wJkS767ELhdnLQ1vIpsQBHlj9_a0c7HMy3eh9d4NvTOXgjmFEzLUa_gdc5y1S1bhr6LFRhwlYvVcgNReBEnlY1ZSEea9PEB2xdSCi5KE/s400/%CE%B5%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF3.jpg" border="0" /></a> </div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div><br /><br /><div></div><br /><br /><div><br /><br /><br /><div></div></div></div>Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-89088278030795708882008-01-28T14:34:00.000-08:002008-01-28T14:46:52.994-08:00Ντροπή σε όλους μας.Πριν λίγες ώρες πέθανε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, και αυτή τη στιγμή που γράφω παίζεται η εκπομπή του MEGA 'Ανατροπή', όπου γίνεται συζήτηση και κριτική για τον ίδιο και το έργο του. Που είναι, λοιπόν, ο σεβασμός απέναντι στον νεκρό, που είναι το πένθος, που είναι η σιωπή μπροστά στο θάνατο; Ούτε ένα μικρό διάστημα δεν μπορούμε πια να σκύψουμε το κεφάλι και να κρατήσουμε την ανάσα μας μπροστά στο μεγάλο αίνιγμα που μας περιβάλλει;Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-77784708661078816372008-01-22T08:58:00.000-08:002008-01-22T09:10:33.279-08:00Κανάλια και Αστέρια.Τα μεγάλα μας κανάλια απέκτησαν προσφάτως δυο διακεκριμένα αστέρια,έναν ξεχωριστό ήρωα το καθένα. Τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο το ALTER, το Θέμο Αναστασιάδη ο ΑΝΤΕΝΝΑ. Το MEGA δεν βρήκε ακόμα τον πρωταγωνιστή του. Και εις ανώτερα!Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-19133202509357291452008-01-21T02:15:00.000-08:002008-01-21T02:19:36.684-08:00Σα βρεγμένες γάτες.Πολιτικοί και δημοσιογράφοι μοιάζουν ήρωες της Agatha Christie. Ένας έχει διαπράξει τον φόνο, αλλά και οι περισσότεροι από τους άλλους κρύβουν ένα μικρό ή μεγάλο ένοχο μυστικό.Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-59494394494862119772008-01-15T05:34:00.000-08:002008-01-15T05:38:58.589-08:00ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ 'ΑΘΕΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ'Το βράδυ της περασμένης Τρίτης παρακολούθησα την εκπομπή του κυρίου Χαρδαβέλα ‘Αθέατος Κόσμος’. Οπωσδήποτε, μια αρκετά ενδιαφέρουσα εκπομπή με άφθονες πληροφορίες και πλούσιο υλικό.<br />Θα ήθελα, όμως, να κάνω δύο επισημάνσεις.<br />1.Ο κύριος Χαρδαβέλας έλεγε και ξανάλεγε ότι ο πρώην γενικός γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού ανέβηκε σ’αυτό το υψηλό αξίωμα, ενώ ήταν ένας απλός καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Ως εδώ καλά. Όμως, ο τρόπος που το έλεγε πρόδιδε μια απαξιωτική στάση. Δεν το έκανε μία, αλλά δυο και τρεις φορές. Έλεγε: Ο Ζαχόπουλος, ένας…καθηγητής έφτασε ως εκεί κλπ.<br /> Τα αποσιωπητικά σημαίνουν ότι σταματούσε στο ‘ένας’ με έκδηλη ειρωνεία στο πρόσωπό του, κουνούσε χαρακτηριστικά το χέρι του και ήταν απολύτως σαφές ότι θα ήθελε να πει ‘ένας καθηγητάκος εκεί πέρα’ και αυτό εννοούσε ασφαλώς, και αυτό έλεγε λαμβανομένων υπόψιν όλων των κωδίκων επικοινωνίας που χρησιμοποιούσε. <br />Από τη μια μεριά συμφωνούμε, υποτίθεται, όλοι για την τεράστια σημασία της εκπαίδευσης, κοπτόμαστε για την Παιδεία, το μεγάλο αυτό εθνικό κεφάλαιο, και από την άλλη απαξιώνουμε τους λειτουργούς της. Με διάφορους περίεργους τρόπους. Και, φυσικά, δεν είναι στάση του κυρίου Χαρδαβέλα αυτή, είναι στάση ολόκληρης της Ελληνικής Κοινωνίας. Μήπως χρειαζόμαστε γιατρό για να μας εξετάσει;<br />2. Ο κύριος Χαρδαβέλας ρωτούσε τους καλεσμένους του, ζητούσε τη γνώμη τους για το ζήτημα αυτό που προκάλεσε το θέμα της εκπομπής του. Οι περισσότεροι από αυτούς έλεγαν ότι όλες αυτές οι ατασθαλίες και τα μικρότερα ή μεγαλύτερα σκάνδαλα είναι αποτελέσματα μιας κατάστασης που επικρατεί γενικά, και ειδικότερα στο Υπουργείο Πολιτισμού, δεκαετίες πριν αναλάβει ως Γενικός Γραμματέας ο κύριος Ζαχόπουλος, κάτι το οποίο γνωρίζει, άλλωστε, και ο τελευταίος Έλληνας.<br />Αλλά όχι! Ο κύριος Χαρδαβέλας λες και δεν άκουγε τις απαντήσεις που του έδιναν στις ίδιες του τις ερωτήσεις, απαντήσεις που, βασικά, συμφωνούσαν με τα συμπεράσματα που προέκυπταν από τα ίδια τα ρεπορτάζ που η εκπομπή παρουσίασε. Επέμενε να λέει ‘ο Ζαχόπουλος’, και ‘ήλθε, λοιπόν, αυτός ο κύριος Ζαχόπουλος’ κλπ, αγνοώντας, εν πολλοίς, ό,τιδήποτε άλλο. <br />Περίεργη εμμονή και προβολή του μέρους αντί του όλου.<br />Γιατί;Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-30148966955617018002007-12-25T14:48:00.000-08:002007-12-25T15:01:24.187-08:00Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣΕικοσιπέντε περίπου χρόνια έχουν περάσει από τότε που ήμασταν συνάδελφοι με τον Χρήστο και την Πέρσα στο Λύκειο Συκεών Θεσσαλονίκης. Ήταν ένα πολύ συμπαθητικό ζευγάρι. Άνθρωποι έντιμοι, αξιοπρεπείς και σοβαροί έδιναν όλο τους τον εαυτό στο σχολείο και στις τάξεις που δίδασκαν. Εξαιρετικά καλλιεργημένοι και επίμονοι στην εργασία που ανελάμβαναν, ήταν πάντα κοντά στους μαθητές, αλλά και συνεπέστατοι απέναντι στις γενικότερες υποχρεώσεις τους. Εξαιρετικοί φιλόλογοι και πολύ καλοί και επινοητικοί δάσκαλοι εργάζονταν σιωπηλά και ακούραστα για την Εκπαίδευση. Στους συναδέλφους τους φέρονταν καθημερινά με περισσή ευγένεια, και ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Ταυτόχρονα, όμως, είχαν την επιθυμία να κάνουν κάτι παραπάνω, μια επιθυμία που δεν έκρυβαν. Να συγκεντρώσουν υλικό, να γράψουν βιβλία, να συνδικαλιστούν, να κάνουν σημαντικές και ενδιαφέρουσες δημόσιες σχέσεις.<br />Κάπου εκεί τους είχα αφήσει, όταν αλλάξαμε σχολεία και χωρίσανε οι δρόμοι μας. Ύστερα από κάποια χρόνια, έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο που είχε γράψει η Πέρσα με τίτλο ‘σχολεία της θεσσαλονίκης’, εκδόσεις Ιανός, το οποίο και αμέσως αγόρασα. Στο οπισθόφυλλο πληροφορήθηκα ότι η Πέρσα είχε ήδη και πολλές άλλες διακρίσεις. Αρθρογραφούσε, έγραφε λογοτεχνικά κείμενα, ήταν μέλος σε πολλές σημαντικές εταιρίες και ενώσεις. Χάρηκα. Τα παιδιά, καθώς φαίνεται, είχαν πάρει το δρόμο τους, ακολουθούσαν την προσωπική τους μοίρα.<br />Αρκετά χρόνια αργότερα, συνάντησα κατά τύχη μέσα στο βιβλιοπωλείο του Ιανού στη Θεσσαλονίκη τον Χρήστο. Ήταν απέναντί μου ο ίδιος σεμνός, ευχάριστος άνθρωπος που γνώριζα από παλιά. Με το εμφανές, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μιας εσωστρεφικής διστακτικότητας, ενός αδιόρατου κόμπου, κάποιου ψυχικού ‘κρατήματος’.<br />Μου μίλησε με περηφάνια για ένα βιβλίο του που μόλις είχε εκδοθεί, ‘ Ο Πολιτισμός των Γηπέδων’, και ύστερα μου εκμυστηρεύτηκε με καμάρι ότι, εδώ και κάποιον καιρό, ήταν σύμβουλος στο γραφείο του Καραμανλή, το ‘δεξί του χέρι’, όπως ο ίδιος το έθεσε.<br />Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα λιγάκι. Πώς συνδέονταν αυτοί οι δύο άνθρωποι, ο Χρήστος ο παλιός μου συνάδελφος με τον πρωθυπουργό της χώρας; Μου φάνηκε κάπως ασύνδετο και παρατραβηγμένο. Γρήγορα, όμως, σκέφτηκα ‘και γιατί όχι;’, στα τόσα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει πολλά θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει, σχέσεις ποικίλες θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί, γεγονότα να είχαν τρέξει. Δικαιολογημένα, θαρρώ, ήταν ευχαριστημένος και περήφανος γι’αυτήν την εξαιρετική εξέλιξη στην ζωή του. Ένιωσα χαρούμενος για κείνον, του έδωσα τα θερμά μου συγχαρητήρια και του ευχήθηκα καλή επιτυχία σε όλα.<br />Δεν τον ξαναείδα από τότε, ως την στιγμή που ήρθε το τραγικό συμβάν της απόπειρας αυτοκτονίας του. Ήταν για μένα ένα σοκ. Ένιωσα μεγάλη λύπη, απορία και δυσαρέσκεια. Με παιδεύει η οξεία αντίθεση ανάμεσα στις δύο εποχές. Πώς ήμασταν τότε και πώς γίναμε τώρα. Την εποχή εκείνη, αρχές της δεκαετίας του 80, σε μια ηλικία που στύβαμε την πέτρα, συγχρόνως κρατώντας ακόμα μεγάλα ποσοστά της ρομαντικής νεανικής μας διάθεσης, ήμασταν γεμάτοι ενθουσιασμό και δημιουργικότητα, ο καθένας με τα δικά του όνειρα για παρόν και για μέλλον, βασισμένα στην κατά περίπτωση ιδιοσυγκρασία μας, όνειρα που κυνηγούσαμε με πάθος, ακεραιότητα, και γενναιότητα. Νιώθαμε ωραίοι και δυνατοί, ανεβαίναμε τα σκαλοπάτια των επιθυμιών μας προσεκτικά, αργά, και σταθερά. Ο κόσμος ήταν δικός μας, ήμασταν νέοι, δεν κάναμε συμβιβασμούς. <br />Ύστερα, οι καιροί και τα κύματα της ζωής ανακάτεψαν κάπως την άμμο, και τα νερά θόλωσαν λιγάκι. Εσωτερική και κοινωνική μοίρα μαζί με τις εκάστοτε, καταλυτικές κάποιες φορές, συμπτωματικές συνθήκες μας ξεστράτισαν ή μας οδήγησαν στα άκρα όρια των ίδιων των ονείρων μας.<br />Μεγαλώσαμε. Οι απαιτήσεις γίναν τεράστιες. Μας οξειδώσανε οι υποχρεώσεις, οι δεσμεύσεις, οι άλλοι, το πλέγμα της ανελευθερίας που επιβάλλουμε οι μεν στους δε, οι ίδιες οι φιλοδοξίες και εμμονές μας. Γερνάμε, αλλοιωνόμαστε , παραμορφωνόμαστε. Είμαστε σε κλοιό που στενεύει συνεχώς και μας κλείνει από παντού.<br />Όπως και να έχει το πράγμα δηλαδή, οι άνθρωποι εκείνης της εποχής βρισκόμαστε σε κάποια πτώση. Με τραγική, χειροπιαστή απόδειξη την πτώση του Χρήστου στο κενό.<br />Παρακολουθώ την υπόθεση ανελλιπώς και καθημερινά από εφημερίδες και τηλεόραση. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι ο Χρήστος Ζαχόπουλος έχει κάνει ατασθαλίες και παρανομίες από τη θέση στην οποία βρίσκονταν όλα αυτά τα χρόνια. Αυτός ο ίδιος τουλάχιστον, χωρίς παρεμβάσεις από ανώτερα κλιμάκια. Η ηθική του προσωπικότητα, νομίζω, δεν θα του το επέτρεπε. <br />Και αν έκανε και κάποια λάθη, ανθρώπινο είναι. Ίσως να έφταιγε και λίγο η αναπάντεχα μεγάλη εξουσία που είχε αποκτήσει.<br />Όσο για το παράπτωμα στο οποίο ο ίδιος αναφέρεται, ερωτικό ίσως, δεν ξέρουμε ακόμα αν αυτού του είδους οι αμαρτίες είναι όντως αμαρτίες, και δεν είναι αναγκαστικές αντιδράσεις, διορθωτικές, αποζημιωτικές κινήσεις απέναντι στα λάθη συλλογιστικής των ανθρώπων, στα τεράστια κοινωνικά αμαρτήματα που μας κατατρέχουν.<br />Θυμάμαι τα μάτια του να λάμπουν από ζωή και από τη δίψα της και ύστερα τον βλέπω να πηδάει από το μπαλκόνι, να θέλει να δώσει τέρμα στη ζωή του, και δεν μπορώ, στ’αλήθεια, να το χωνέψω.<br />Σαν κάπως να βλέπω εκείνα τα δικά μας χρόνια, τα χρόνια της αθωότητας να γέρνουν, να πέφτουν, και να κινδυνεύουν να χαθούν. Σου εύχομαι ολόψυχα, Χρήστο, να γίνεις καλά γρήγορα, να ανανήψεις εντελώς, και να γίνουν όλα αυτά ένας παράξενος εφιάλτης που, ζώντας μια ομαλή ζωή, σιγά σιγά θα ξεχάσεις.<br />Και σε σένα, Πέρσα, εύχομαι να τελειώσουν γρήγορα οι κλυδωνισμοί που ταλαιπωρούν αυτόν τον καιρό τη ζωή σας, να πάνε σύντομα όλα καλά.<br />Ίσως να υπάρχει ακόμα χρόνος και ελπίδες για όλους μας.Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-5474545030793141512007-12-17T01:07:00.000-08:002007-12-17T01:10:05.750-08:00Ντροπαλό χιόνι στην περιοχή μαςΒαθιά μέσα στη νύχτα πέφτει, τη μέρα σταματάει.Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-41394730987895136672007-12-09T12:35:00.000-08:002007-12-09T12:43:44.333-08:00Αντεστραμμένο ΠαραμύθιΗ γυναίκα πρέπει να φιλήσει πολλούς πρίγκιπες πριν βρει τον βάτραχό της.Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-38638646104652891512007-11-29T15:00:00.000-08:002007-11-29T16:30:31.735-08:00BLOGS OR CLOGS?Round Table στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με θέμα Film Critique on the Internet. The Case of Blogs.<br />Στην ανοιχτή αυτή συζήτηση αναπτύχθηκαν κάποιες απόψεις που θα ήθελα να σχολιάσω.<br />Άκουσα, λοιπόν, τον Ηλία Φραγκούλη, άνθρωπο, κατά τα φαινόμενα, ιδιαίτερα έξυπνο, δυναμικό και με καλή αίσθηση του χιούμορ, να μιλάει πολύ απαξιωτικά για κάποιους bloggers που γράφουν στις ιστοσελίδες τους κριτικές κινηματογραφικών έργων. Έντονα ενοχλημένος, έλεγε για πολλή ώρα και με φανερή επιμονή στο θέμα ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός από άσχετους γράφουν κριτικές για κινηματογραφικές ταινίες, άνθρωποι ανίδεοι που δεν έχουν σχέση με το ουσιαστικό πνεύμα του κινηματογράφου, που, τέλος πάντων, δεν έχουν σπουδάσει κριτικοί ταινιών, που δεν είναι αρμόδιοι, όπως εκείνος και οι ομότεχνοί του, να κατανοήσουν και να κρίνουν σε ψυχολογικό και ιστορικό βάθος ένα φιλμ.<br />Γιατί, όμως, αυτή η τοποθέτηση; Το διαδίκτυο είναι ένας δημοκρατικός χώρος και τα blogs ημερολογιακές σελίδες όπου ο καθένας, μπορεί, μέσα σε επιτρεπτά πλαίσια, να γράφει ό,τιδήποτε: Προσωπικές κριτικές και σχόλια για θεατρικές παραστάσεις, για κινηματογράφο, για την πολιτική κατάσταση, για ερωτικά ή επικοινωνιακά ζητήματα, για την σπασμένη κουνιστή πολυθρόνα της γειτόνισσας που σκουριάζει πεταμένη στον κήπο της...Ό,τιδήποτε του κάνει κέφι. Τα ημερολόγια είναι ανάπτυξη ιδιαίτερων συλλογισμών και τρόποι έκφρασης.<br />Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Ray Pride, ένας εύγλωττος ομιλητής είπε, ανάμεσα σε άλλα: an opinion is like an asshole. Everybody has it. For God's sake! Can you imagine of 'everybody not having an asshole'? Δεν μας λείπει η άγνοια, η αδιαφορία, και η απουσία άποψης. Αυτό ακριβώς που μας λείπει είναι η τεκμηριωμένη γνώμη και η ελεύθερη και θαρραλέα έκφρασή της. Αν όλοι είχαμε γνώμη για πολλά ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο, δεν θα είχαμε τόση ανάγκη από γκουρού, μεγαλόσχημους δασκάλους και μεσσίες. Και μιλάμε, βέβαια, για απόψεις που έχουνε περάσει μέσα από το κόσκινο μελέτης, συλλογισμών, εσωτερικού διαλόγου, και εμπειρίας ζωής. Ακόμη και πόνου.<br />Μπορεί, πράγματι, κάποιος να μην είναι qualified να γράψει μια κριτική, μπορεί, όμως, να γράψει μια γνώμη που στηρίζεται σε σκέψη και επιχειρήματα. Άλλωστε, ας μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι η γνώμη είναι σαν το ουράνιο τόξο που αναλύεται σε απορία, θαυμασμό, επιχειρηματολογία, ένθερμη ή και αγωνιώδη πρόσκληση για συζήτηση. Τι το καλύτερο;Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-66393251645862900862007-11-14T00:47:00.000-08:002007-11-14T01:00:01.854-08:00ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕΝΤΟΥΚΙΑΣας έτυχε ποτέ να ανοίξετε ένα παλιό, αποξεχασμένο σας σεντούκι και να κοιτάξετε μέσα; Η αρχική εντύπωση, συνήθως, είναι αρνητική, και η εικόνα που αντικρίζετε απογοητευτική. Κάποια σκονισμένα αντικείμενα παρουσιάζονται μπροστά σας, εν πολλοίς άχρηστα, φθαρμένα από το χρόνο, κάποια, ίσως, ακρωτηριασμένα. Τα αναδεύετε πάνω πάνω με μια βιαστική κίνηση, σας αφήνει αδιάφορο το αποτέλεσμα, σηκώνετε τους ώμους σας, δεν έχετε πολύ καιρό για χάσιμο, χίλιες δουλειές σας περιμένουν, το κλείνετε, η σκόνη που σηκώνεται επιβεβαιώνει περίτρανα την ενέργειά σας, φεύγετε και δεν το ξανανοίγετε ποτέ. Κι’όμως, αν είχατε την υπομονή και λίγο μεγαλύτερη περιέργεια να ψάξετε κομματάκι περισσότερο, ίσως να ανακαλύπτατε θησαυρούς. Πράγματα που ποτέ δεν είχατε την ευκαιρία να εξετάσετε από κοντά, χαμένα εδώ και καιρό από τη μνήμη σας και από τη ζωή σας, πράγματα που μπορεί να αποδειχθούν πολύτιμα τώρα για σας. Τα βγάζετε από το σκοτάδι, τα φροντίζετε, τα φωτίζετε από παντού, τα τοποθετείτε σε περίοπτες θέσεις, και κείνα με την παρουσία και τη λάμψη τους σας κάνουν να αισθάνεστε πιο χαρούμενοι, λίγο πιο ευτυχισμένοι.<br />Είναι πολλές οι φορές που συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους σαν παραμελημένα σεντούκια που δεν θα ανοίξουμε ποτέ. Τους δικούς μας, τους κοντινούς μας ανθρώπους, τους οικείους μας. Τείνουμε να προσέχουμε μόνο κάποιες τετριμμένες ιδιότητές τους με τις οποίες λειτουργούν μέσα στην στεγνή καθημερινότητα, περνούν έτσι απαρατήρητοι, δεν κάνουμε τον κόπο να ασχοληθούμε, έστω και λίγο, με τον τεράστιο πλούτο που κρύβουν μέσα στην ψυχή τους, πλούτο που, εν πολλοίς, περιμένει να αναγνωρισθεί και αναδειχθεί από κάποιον άλλο, πλούτο που αναζητά να βρει ανταπόκριση σε συνειδήσεις, αλλιώς αραχνιάζει, φθείρεται, και μαραζώνει.<br />Ας γυρίσουμε, λοιπόν, και ας κοιτάξουμε με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τους ανθρώπους που ζουν και κινούνται δίπλα μας, ας αναζητήσουμε τους θησαυρούς που κρύβουν σε αναδιπλωμένες πτυχές του χαρακτήρα τους, σωστά ας τους εκτιμήσουμε, ας ανακαλύψουμε δυνατότητες και ικανότητες που η συμμετοχή μας μπορεί έντονα να ενεργοποιήσει, και ας επιτρέψουμε, επίσης στους άλλους να ερευνήσουν τον δικό μας ψυχισμό, να μάθουν τα μυστικά μας, με τον δικό τους τρόπο να μας ενισχύσουνε. <br />Και τότε δεν θα είχαμε το αποκαρδιωτικό φαινόμενο να γνωρίζουμε τόσο αποσπασματικά ανθρώπους πολύ δικούς μας, θα απολαμβάναμε ο ένας περισσότερο την συντροφιά του άλλου, θα κάναμε θαύματα μαζί, θα προχωρούσαμε στη σύντομη ζωή μας πιο ολοκληρωμένοι, θα πραγματώναμε δυνατότητές μας πιο εύκολα, θα αισθανόμασταν πολύ όμορφα, θα αγγίζαμε τη βαθύτερη ουσία της ύπαρξής μας. <br />Και αν στις περιπλανήσεις μας αυτές μέσα στα σεντούκια ψυχές, συναντήσουμε και κάτι που δεν μας πολυαρέσει, δεν είναι ζήτημα ανησυχίας. Οι αληθινοί, οι γνήσιοι θησαυροί έχουνε πολλά πρόσωπα.<br />Γιατί,και αν ακόμα, μαζί με τις απροσδόκητες αρετές που θα ανακαλύψουμε, συναντήσουμε και αλλόκοτες αδυναμίες, και αν η βαθύτερη αλληλογνωριμία μας τσαλακώσει λιγάκι την στερεότυπη εικόνα μας, τι πιο ζωντανό από αυτό; Οι αρετές και οι αδυναμίες μας, τα πλούτη και η ένδειά μας, έτσι που εισχωρούν το ένα μέσα στο άλλο για να δημιουργούν ολοένα καινούργια δεδομένα, αυτό είναι που μας κάνει ανθρώπους…Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-34003462953356815462007-10-01T13:18:00.000-07:002007-10-01T13:37:29.686-07:00Ορθογραφικά Λάθη στην Τηλεόραση'Ζεστένεται ο μηχανισμός στη Χαριλάου Τρικούπη'<br />Γράφτηκε απόψε στο MEGA στο δελτίο ειδήσεων των 8.30.<br />Σε λίγα δευτερόλεπτα το απέσυραν και το ξαναγράψαν με το σωστό ΄ζεσταίνεται'.<br />Κάνουν συχνά ορθογραφικά λάθη στα κανάλια. Και πολλές φορές μάλιστα δεν τα διορθώνουν ποτέ. Μένουν εκεί και βγάζουν μάτι.<br />Τα σχόλια μάλλον περιττεύουν.Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-845517601094547880.post-45635874474819492982007-09-25T09:28:00.000-07:002007-09-25T10:29:07.205-07:00ΑΝΤΙΟΧάσαμε έναν φίλο. Εντελώς ξαφνικά. Στη νεκρώσιμη ακολουθία, μέσα στην εκκλησία, με τον άνθρωπό μας να έχει από στιγμή σε στιγμή μεταμορφωθεί σε μιαν άψυχη κούκλα, ήταν σα να παρακολουθούσαμε την πραγματικότητα μέσα από έναν παραμορφωτικό καθρέφτη, μέσα από ένα θολό, πλημμυρισμένο με σκοτεινά νερά, γυαλί. Η κυρίαρχη αταξία θρυμμάτιζε με μία μόνη της κίνηση κάθε προσεκτικά και με επίμονη επιμέλεια χτισμένη από μας τάξη. Ένα κενό παντού, μια απίστευτη συνειδητοποίηση, μια ρωγμή στην ψυχή μας. Η έκφραση του προσώπου διατηρούσε ακόμα την ιδιαιτερότητα της μοναδικότητάς του. Το κλάμα μας ερχόταν κατά διαστήματα, σε κρίσιμες, κυρίως, στροφές της τελετής, πυκνό, έντονο, απότομο. Σταματούσε σαν από μια περίεργη ντροπή. Και ξαναγύριζε. Με σκυμμένο το κεφάλι νοερά, διατρέχουμε τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Χαμένες για πάντα, μα αιχμαλωτισμένες στην μνήμη μας. Περισσότερο, όμως, μας παιδεύουνε οι στιγμές που προετοιμάζαμε και δεν προλάβαμε να τις ζήσουμε. Και κείνες οι άλλες οι στιγμές που θα είναι ένα αγκάθι μέσα μας. Οι ώρες που μας ζητήθηκαν από εκείνον, αλλά εμείς αμελήσαμε ή δεν τα καταφέραμε να δώσουμε...<br /> Όμως, είναι αναγκαίο να το κατανοήσουμε καλά, και, έτσι, κάπως να παρηγορηθούμε. Όλοι που γεννηθήκαμε, στον κόσμο των νεκρών ανήκουμε. Όλοι ανεξαιρέτως. Στον αιώνα. Εδώ, στον κόσμο των ζωντανών, είμαστε απλά φιλοξενούμενοι μιας μυστηριώδους Δύναμης. Για ένα πολύ μικρό διάστημα. Και μπορεί να μοιάζει σχήμα οξύμωρο, αλλά το γεγονός ότι θα χαθούμε και μεις μας βοηθάει να μην τρελαινόμαστε. Πώς θα αισθανόμασταν κάποιοι να πεθαίναμε και κάποιοι άλλοι όχι;..<br />Μου αρέσει που συχνά αλληλοσκοτωνόμαστε. Εμείς που τόσο τρέμουμε τον θάνατο...<br />Θα συναντηθούμε,λοπόν, αγαπημένε μας φίλε. Στον Θεό ή στους αλλόκοτους λειμώνες του τίποτα. Αντίο! Στο καλό!Socrateshttp://www.blogger.com/profile/13124884915134545618noreply@blogger.com4