Αφιέρωση

Δεν συνηθίζω να δημοσιοποιώ τα ποιήματά μου. Για σένα, όμως, μια και μου το ζήτησες, λέω να κάνω μία εξαίρεση. Αφιερώνω, λοιπόν, στην katourimeni-podia το παρακάτω μικρό ποίημα.


ΣΟΦΙΑ

Στις παραλίες σιωπούνε
Τα τριζόνια,
Λόγους δεν έχουν για τραγούδια
Στα ξέφωτα τα μαγικά
Ανελέητος ο πόθος του έρωτα
Μα τον περιφρονούνε
Ήσυχα γαντζώνονται στους θάμνους
Μόνο στιγμές στιγμές
Μια στάμνα καθώς σπάει στη βρύση μακριά
Σαν κάποιος χάρισε
Σ’έναν άγνωστο
Κάτι που πολύ αγαπάει
Κι’η σκέψη επιδέξια δουλεύει
Με την πλάτη γυρισμένη στον καθρέφτη
Τον αποτρόπαιο εαυτό της να μην βλέπει
Δαιμονισμένα τότε ξεφωνίζουν και ξεσπούνε
Και ξανά μένουν στη σιγή
Και περιμένουν.