Saturday, April 7, 2007
Ψυχικές Εντυπώσεις.
Όταν γλυστρώ το χέρι μου ανάμεσα στους μηρούς σου, το συναίσθημα της γλύκας που έχω συνοδεύεται από έναν τρόμο, τον παλιό τρόμο της απαγόρευσης. Τον τρόμο του ηθικού Λεβιάθαν, τον τρόμο του Θεού. Όμως δεν σταματώ. ΗΦύση είναι πανίσχυρη. Σαν τον Κένταυρο χωρίζομαι στα δύο. Βυθίζομαι στο ερεβώδες φώς του πόθου. Στο στήθος μου αρχίζει να σχηματίζεται η ρωγμή. Από ένα σημείο και μετά, παρασέρνομαι στους καταρράκτες μιας άφατης, μιας άφευκτης ηδονής που δεν επιδέχεται τρόμους και Θεούς . Η ζωή είναι μια χρυσαφένια κοιλάδα που καταπίνει στην εκτυφλωτική ομορφιά της όλους του δαίμονές μας. Οι κάτασπροι αμμόλοφοι του κορμιού σου αναδεύουνε, ερπετά τα χέρια σου ψάχνουν το σύμπαν, το αποξεχασμένο μου σώμα. Κατηγορίες, αρχές και πρότυπα γίνονται αυτό που πραγματικά είναι: προϊόντα του νου. Μα ο νους ατελεύτητο κενό τη στιγμή ετούτη την ερωτική. Είναι η όμορφη ώρα, που το μοναδικό της μειονέκτημα είναι που δεν διαρκεί για πάντα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
13 comments:
Η Ανάσταση των αισθήσεων...!!!
Πλεονέκτημα θα το έλεγα εγώ :) ότι καρατάει λίγο, μονάκριβο γίνεται.
Καλή Ανάσταση και σε εσένα
Τι ωραία που τα γράφεις...
Καλή Ανάσταση Socrates!
Michelan, γειά σου! Καλωσόρισες!
Απόλυτο δίκαιο έχεις, Χνούδι. Το 'πάντα' είναι πλαδαρό και η 'μεγάλη η στιγμή' σαν σφιχτή σάρκα νεανική.
Σ'ευχαριστώ, Kira μου, για τα καλά σου λόγια!Καλή Ανάσταση και ό.τι επιθυμείς.
Χριστός Ανέστη και Χρόνια πολλά!
Αυτό το κείμενο με άγγιξε. Και αυτός ο ηθικός Λεβιάθαν, πόσο με εντυπωσίασε...
"Η ζωή είναι μία χρυσαφένια κοιλάδα..." Ανέλπιστα αισιόδοξο!
Σ'ευχαριστώ πολύ, Anasazi! Πολύ χάρηκα που βρήκες ενδιαφέρον το μικρό μου κείμενο.
Χρόνια πολλά, Elpida! Ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Γιατί 'ανέλπιστα', Demonia;
Μόνο όταν ο νους γίνεται "ατελεύτητο κενό" υπάρχει πιθανότητα να ακούσουμε τη βαθύτερη φωνή της ύπαρξής μας. Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου, ελπίζω να πέρασες κι εσύ όμορφα.
Το έχω διαβάσει πολλές φορές από την ημέρα που το ανέβασες.
Μου άρεσε πάρα πολύ.
Εκει με τα ερπετα στους αμμολοφους το χοντρυνες...
Πανω που ειμασταν ετοιμοι με τις χαρτοπετσετες στα χερια...
Post a Comment