Wednesday, May 2, 2007
Υπάρχουμε ή όχι;
Κάποιοι άνθρωποι θεωρόυν ότι είναι η μόνη 'αληθινή' πραγματικότητα, και αντιλαμβάνονται τους άλλους σαν πλασματικές φιγούρες ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού, σαν εικονοκή πραγματικότητα, σαν πιόνια πλαστικά μιας προσωπικής τους σκακιέρας, δίχως όνειρα, δίχως επιθυμίες, δίχως βούληση, δίχως ψυχή..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ γιατί νιώθουμε... και ξέρουμε ότι κάποιοι μας νιώθουν επίσης... στο μέτρο της αντίληψης μας, είμαστε "έμβια όντα"...
μένουμε μακρυά από τα παιχνίδια εξουσίας (δεν είμαστε οι εικονικές φιγούρες στο παιχνίδι τους) σε αγώνα μοναχικό, αλλά, ανταμώνουμε συνοδοιπόρους...
πολύ καλά και τα προηγούμενα ποστ σου, αλλά, λόγω προβλήματος στη σύνδεση μου, δεν πρόλαβα να σχολιάσω...
μ΄αρέσει η "σκέψη" σου, πολύ...
:)
It is infact these very people who accuse others of this that are stagnant and dry and observers in this life we all live in..they are the real threat if you do think about it..
luckily there are more than a few of us who do have a different opinion and stand in life..i tend to be hopelessly optimistic about this dear Socrates!!!
Στους συνοδοιπόρους έγκειται, κυρίως, το πρόβλημα, Υφάντρα μου.Στη στενή σχέση δοκιμάζεται το προτεινόμενο δίλημμα. Και για τα παιχνίδια εξουσίας, εμείς μένουμε μακριά τους, αυτά , όμως, μας αφήνουν ήσυχους; Το βασικό μέλημα της εξουσίας είναι να επιβάλλεται πάνω μας. Με τρόπους φανερούς και κρυφούς, ανενδοίαστα ή ύπουλα, συνειδητά ή υποσυνείδητα. Και που ξέρεις;Μπορεί και μεις να είμαστε ένοχοι τέτοιων παιχνιδιών...
Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά, κολακευτικά σου λόγια. Να πω κάτι που ήθελα καιρό να γράψω. Εντυπωσιάστηκα πολύ που ασχολείσαι με βυζαντινές εικόνες. Με πολλά ασχολείσαι εσύ. Θα τα ξαναπούμε. Καλή σου μέρα!
αγαπητέ μου! με συγκίνησε το σχόλιο σου... αναζήτησα στο profile σου το μέηλ σου ... και δεν ...υπάρχει!!!!
αν έχεις διάθεση στείλε hello απλά στο kyriayf@gmail.com... να τα πούμε...
καλά να είσαι...
:)
Yes, Tzotza dear. There is always this problem with pronouns. Which to choose, which to use. We or they, you or I? Shall we ever know?
Anyway, the question is there and we have a fine english word to help us. So, can o n e see another's truth, accept it and, in common, go half the way with one's own truth? Even if this implies trouble or big losses? And..is it possible? At this point, we are tragic figures.
Your comment is,certainly, strong and very interesting. Stagnant, dry and observers..Would anybody accept any of these for himself? A long discussion which touches upon dictatorships, fascisms etc. ...Καλό σου βράδυ, Tzotza! Σευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου.
Post a Comment