Σαν άνθρωπο σε βλέπει εκείνος που σε κάνει να νοιώθεις και να διατηρείς ακέραιο τον εαυτό σου. Όποιος σε υποχρεώνει να τον χάνεις, σε βλέπει σαν εικονική πραγματικότητα ή, ακόμα χειρότερα σαν αντικείμενο προς χρήση...
Το πρόβλημα δεν είναι εκεί, αλλά στο ότι υπάρχουν πολλοί έκει έξω (μερικές φορές μας πιάνει και εμάς αυτός ο ιος) που θέλουν να χρησιμοποιηθούν. Με αυτούς - και με εμάς - τι γίνεται;...
very well put αλλα και εγω θα συμφωνησω με τον r2-d2..ακομη και οι πιο κοντινοι μας ανθρωποι δεν το τηρουνε αυτο παντα..και ισως και εμεις να το κανουμε καποιες αλλες φορες απο την ιδια βλακεια..απο τους 'τριτους' δεν την εχω την απαιτηση.. ωραιο post though socrates ;-)))
Είναι πολύ δύσκολο κάποιες φορές, r2-d2. Ειδικά, όταν οι 'εαυτοί' τους συγκρούονται με τον δικό σου. Αλλά εκεί σε θέλω.. Ναι, άκη καπράνο. Σε κάποιους, πιθανόν, να αρέσει να τους χρησιμοποιούν. Και αν είναι βαθιά ριζωμένο μέσα τους αυτό, αν αυτό είναι ο εαυτός τους, ε τότε ευεργετικό θα είναι να χρησιμοποιηθούν. Συχνότερα, όμως, το πρόβλημα έγκειται σε μια αδυναμία του χαρακτήρα τους ή μια υποχώρηση μπροστά στο δυνατότερο 'εγώ' του άλλου. Και εκεί είναι η μεγάλη μαγκιά.Να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιον, αλλά να μην το κάνουμε...
Καλά, tzotza, για τους 'τρίτους' ούτε που το συζητάμε, μικρή επίδραση έχουν στη ζωή μας( εκτός αν παίρνουν αποφάσεις σε υψηλά κέντρα εξουσίας). Για τους κοντινούς μας, βέβαια, ανθρώπους πρόκειται. Ο Sartre είπε 'η κόλασή μας είναι οι άλλοι' Λίγο διαφορετικά μπορούμε να πούμε:μπορούμε να είμαστε για τους δικούς μας ανθρώπους η κόλαση ή ο παράδεισος.What shall we choose? Can we choose freely?Παίζει ρόλο και η στάση του άλλου.Reciprocal and complicated, for sure! Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Καλή σου μέρα. Οι περισσότεροι οπισθοχωρούν έντρομοι μπροστά στις έννοιες, Demonia. Η κατανόηση και οι ενοχές ας γίνουνε οι οδηγοί μας για μεγάλες ανατροπές και ευεργετικές αλλαγές,kira μου!
Πολλές φορές το έχω νιώσει. Να είμαι με φίλο-η και να χάνω τον εαυτό μου. Και να αρνούμαι να δω την καθαρή αιτία. Να δικαιολογώ όλους τους άλλους εκτός από μένα. Γιατί το πρέπει "Να δέχεσαι τους άλλους όπως είναι" μου τριβελίζει το μυαλό.
Και τελικά φταίει κάποιος? Κι όμως εσύ νιώθεις ότι πνίγεσαι, ότι δένεσαι, και πολλές φορές νιωθεις ότι "είσαι ένα λάθος".
Εσύ όμως, δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου???
9 comments:
Καλά τα λες, πολύ καλά. Αλλά έλα που και φίλοι σου ακόμα, που τους ξέρεις καιρό λέμε, δεν το τηρούν...
Το πρόβλημα δεν είναι εκεί,
αλλά στο ότι υπάρχουν πολλοί έκει έξω (μερικές φορές μας πιάνει και εμάς αυτός ο ιος) που θέλουν να χρησιμοποιηθούν. Με αυτούς - και με εμάς - τι γίνεται;...
very well put αλλα και εγω θα συμφωνησω με τον r2-d2..ακομη και οι πιο κοντινοι μας ανθρωποι δεν το τηρουνε αυτο παντα..και ισως και εμεις να το κανουμε καποιες αλλες φορες απο την ιδια βλακεια..απο τους 'τριτους' δεν την εχω την απαιτηση..
ωραιο post though socrates ;-)))
Ή,αν το θέσουμε αλλιώς,όλοι σε βλέπουν σαν άνθρωπο,απλά μερικοί έχουν διαφορετικά την έννοια "άνθρωπος" μέσα στο (στενό) κεφάλι τους...
Υπέροχη σκέψη! και νιώθω γεμάτη ενοχές που ακόμη και δικούς μου ανθρώπους τους βλέπω πολλές φορές έτσι όπως περιγράφεις...
Είναι πολύ δύσκολο κάποιες φορές, r2-d2. Ειδικά, όταν οι 'εαυτοί' τους συγκρούονται με τον δικό σου. Αλλά εκεί σε θέλω..
Ναι, άκη καπράνο. Σε κάποιους, πιθανόν, να αρέσει να τους χρησιμοποιούν. Και αν είναι βαθιά ριζωμένο μέσα τους αυτό, αν αυτό είναι ο εαυτός τους, ε τότε ευεργετικό θα είναι να χρησιμοποιηθούν. Συχνότερα, όμως, το πρόβλημα έγκειται σε μια αδυναμία του χαρακτήρα τους ή μια υποχώρηση μπροστά στο δυνατότερο 'εγώ' του άλλου. Και εκεί είναι η μεγάλη μαγκιά.Να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιον, αλλά να μην το κάνουμε...
Καλά, tzotza, για τους 'τρίτους' ούτε που το συζητάμε, μικρή επίδραση έχουν στη ζωή μας( εκτός αν παίρνουν αποφάσεις σε υψηλά κέντρα εξουσίας). Για τους κοντινούς μας, βέβαια, ανθρώπους πρόκειται. Ο Sartre είπε 'η κόλασή μας είναι οι άλλοι' Λίγο διαφορετικά μπορούμε να πούμε:μπορούμε να είμαστε για τους δικούς μας ανθρώπους η κόλαση ή ο παράδεισος.What shall we choose? Can we choose freely?Παίζει ρόλο και η στάση του άλλου.Reciprocal and complicated, for sure! Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Καλή σου μέρα.
Οι περισσότεροι οπισθοχωρούν έντρομοι μπροστά στις έννοιες, Demonia.
Η κατανόηση και οι ενοχές ας γίνουνε οι οδηγοί μας για μεγάλες ανατροπές και ευεργετικές αλλαγές,kira μου!
Πολύ καλά τα λες :)
Πολλές φορές το έχω νιώσει. Να είμαι με φίλο-η και να χάνω τον εαυτό μου. Και να αρνούμαι να δω την καθαρή αιτία. Να δικαιολογώ όλους τους άλλους εκτός από μένα. Γιατί το πρέπει "Να δέχεσαι τους άλλους όπως είναι" μου τριβελίζει το μυαλό.
Και τελικά φταίει κάποιος? Κι όμως εσύ νιώθεις ότι πνίγεσαι, ότι δένεσαι, και πολλές φορές νιωθεις ότι "είσαι ένα λάθος".
Εσύ όμως, δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου???
Post a Comment