Αχ,αυτές οι ωραίες γιορτές που, όμως, μας βγάζουν από την άγια ρουτίνα, μας αποσυντονίζουν και δημιουργούν καυγάδες και κύματα μέσα στα σπίτια...
Είναι υπέροχος ο Μάιος, είναι το φανταχτερό κουφέτο του χρόνου,αλλά εγώ, όταν έρχεται νοιώθω λιγάκι σα να βγαίνω από το χουχούλιασμα της χειμωνιάτικης περιόδου και με θαμπώνει ο ήλιος, ένα άνοιγμα ψυχής που για λίγο το φοβάμαι. Χρόνια πολλά σε όλους!
4 comments:
Το ωραίο με τα ανοίγματα ψυχής είναι ότι ο φόβος φεύγει αργά κι ανακουφιστικά...!
το ιδιο ασθανομαι και εγω..ολα τα 'κρυμμενα και σκαπεασμενα' του χειμωνα, τωρα σιγα σιγα βγαινουνε εξω στον ηλιο..παντα με πιανει μια στεναχωρια τετοια εποχη..παντα ενα συναισθημα πως θελω να μεινω πισω στην ασφαλεια του χειμωνα..
αλλα ειναι καιρος να ανθισει παλι η φυση..και μαζι του να φυγουνε οι φοβοι μου.. ;-)))
Tzotza, ας το ελπίζουμε μαζί..
Ναι, Demonia. Αργά και ανακουφιστικά. Αν σκέψεις και συνθήκες δεν γίνουν πόρτες που θα αγωνίζονται, παρ'όλ'αυτά, να κρατούν συνέχεια κλειστό τον ψυχισμό μας. Ας έχουμε το νου μας..
Post a Comment